sonrasız bir zaman
öncesi de yok
kaybolmaktaydım

neresindeydim bu sonsuzluğun
bir yerde durmam gerekti
biliyordum

duramadım

söylenmişti oysa
bu yalancı boşluğun yitip gitmeleri

nice ehl-i kitâptan dinlemiştim
kulağımdaydı öğütleri

emr-i ilâhinin kelâmından tarifi vardı
biliyordum

buna rağmen

ah...buna rağmen
aldandım

karşı koyamadım


ezberimdeydi yönüm tarifim
dün gibi henüz
adım gibi eminim

buralara yolum düşmeden önce ben
duaların mahreminde
meleklerin koynundaydım
Levh-i Mahfuz’daydım
başlamamıştı serencamım

o lekesiz aydınlıkta dupduru seçilirdi
ismim şecerem
yazdıklarım

bu yolları yitireceğim bilinirdi ki
sıkı sıkıya öğütlenmiştim gönderilirken
bir bir anlatılmıştı
mihenk taşlarım
köşe başlarım

buna rağmen kaybettim yolumu
işledikçe günah içre günah
düştükçe hata içre hataya zehirli zakkumlarca
o yalancı pembelerde çiçek açtım



biliyordum yitireceğimi
biliyordum biteceğimi

mani olamadım fâni cezbesine sevdâların
ateş gölgelerinde canım yana yana ağladım

ve nihayet

öğrendim sabrı
bildim ateşi

gördüm tutuşan pervâneleri

"aşk ile yandım" demeye utandım...



CEYDA GÖRK

...