Üzerim açık kalmış, üşütmüşüm sanmayın
Hasbi hâl ettim şöyle biraz kendi kendimle,
“Yatacak yerim yokmuş!” siz, yine de kanmayın
Aklım, dimağım durdu; düşman oldum kendimle!

Meğer ben ne imişim, meğer ne değilmişim
Kimlerle yüz-göz olmuş ne yöne eğilmişim
Kâğıda kalem yazmaz; “fırıldak” mehilmişim
İyi, güzel harici; kem’i benlik bilmişim.

Benmişim “big bang” olup güneşten kopup, yanan
Olympos ta ZEUS kim… benden başkası yalan!
İnanın, inanmayın ADEM den edip talan
Benmişim o, HAVVA ya “yeşil elma”yı sunan.

Bunla kalsa ne âlâ… yazdım mı, silmezmişim
Ermişmiş, dervişmişim; dur, durak bilmezmişim
İSRAFİL den aşırıp üfleyeceği SUR’u
Küçük kıyametleri çıkartan da benmişim.

Kaf dağı hangarımmış, Anka kuşu uçağım
Çin set’i kara kaşım, Ekvatorsa kuşağım
Kayıp “MU” otağımmış, Hamburrabi uşağım
Ki… NUH’ un gemisine tek binmeyen benmişim.

Benden uyanık varsa gözüm kalmış canında
AZRAİL’ i kendime asistan eğletmişim!
Şerh’ i icat edipte âlemin dört yanında
Akıl hocası olup; İBLİS’ e belletmişim.

AFRODİT’ e köpükten nice güller dermişim,
Yüzyıl savaşların da ordulara sermişim,
Bazen hükümdarlara "gölge etme!" dermişim
Yeryüzüne yedi kez harikalar sermişim.

Ab-ı hayat suyunu tek başıma içip de
O, Büyük İskender’ i yoğurtlayıp yenmişim.
BABİL de bahçeleri darmadağın edipte
ROMA’ yı tutuşturup seyre bakan benmişim.

GOR ÇUKURU göbeğim, EVEREST serçe parmak
Bir bana nasip olmuş KIZIL DENİZ’ i yarmak
Yârin bedeni gibi bana özgüymüş sarmak
Dünyayı mavi kılan okyanuslar benmişim.

MISIR da piramitleri inşa eden devmişim!
Hat ta KEREM’ den önce ASLI’ yı ben sevmişim.
Çok şeye nailmişim, kendime dairmişim
Anladım ki sonuçta... ben; Stajyer şairmişim.


Recep Ümit NİŞANCI - Muratlı / TEKİRDAĞ
22 Temmuz 2009 / Stajyer şair-namikcemal


Don Kişot’a dedim ki; dokunma yellerime
Keşfetme kalsın Kolomb çiz onu küllerime
Deli Dumrul’dan önce tüm azraillerime
Meydanları dar eden baş belası şermişim

Nice astronotlar Ay’a ayak basarken
Bilumum gezegenler tespihimde taş idi
Abartıma tüm defter kuzu gibi susarken
İşin sırrı aslında karizmatik kaş idi...

Hilmi YAZICI



Her mısra bir ironi; hece hece gülüştü
Eksik kalan yanları yazmak Oflu’ya düştü;

Unutun stajyerim! Tahir’i zorlamanı
Her mecliste Zühre’yi itip de horlamanı
Ferhat’ın zor deldiği dağları karlamanı
“ Kara talih “ mührüne siyah çalan senmişsin.

Ya “ ozon tabakası “ ? Deldin onu matkapla
Coşkun’ca işler yaptın; karıştırdığın hapla!
Evlilikler bitiyor çevirdiğin dolapla
Truva Atı’ndan bize arda kalan senmişsin.

Senmişsin! Artemis’in çatısını çöktüren
Uhut’daki Vahşi’ye Hamza döşü söktüren
Kerbela vahşetinde tonlarca yaş döktüren
Buhara’yı yıkıp da yağmalayan senmişsin.

Sitede her senfoni senin sazından çıkmış
Öyle gönlün varmış ki; her rüzgâra açıkmış
Az kalsın atlıyordum, bir adın da; “ gıcık ”mış
“ Sahte rakıcı “ diye dehşet salan senmişsin...

OFLU

80 darbesini hazırlayan da sendin
herkes özgürlük derken sen nereye sindin
11 eylül Amerikasına sallayan o uçakları
dostunmuş işte pis sakallı Ladin

TEKFURİ


Mutlular faili meçhullar,bulundu sonunda suçlu
Devasa biri,hem yüreği hem kalemi güçlü
Tanışmıyoruz lakin,belli ki dili hoş ve sivri uçlu
Sen,mütevazı maskesi altında,vakur bir şairmişsin

kutbo

Dağdan yuvarlanırken tutmuştun ya kayayı
Ortasını oyup da sokmuştun oklavayı
Tekerleği buldun ya unuttun tabanwayı
Global ataletin sebebi de senmişsin...

gülkurusu


FHOTOGRAFFE : Bizzat KENDİMmişim BENDENİZ yani


*