Bütün kadınlar birer çiçektir..
Ama hepsi gül değildir..
Kimisi ısırgan birer ot iken,
Kimisi de sivri bir dikendir...
En sadesi kırmızı güdür.
Hassas,nazik ve iştendir...
Kızıllığı kıskanç bir güneştir.
Ay kadar temiz ve parlaktır.
Bazen bir bakışı, bin söz gibidir.
Kıskanç bir yürek, soğuk bir simadır sevdiğine...
Acıyı kimi zaman hapsedemez içine;
Yırtar, dağıtır,parçalatır...
Hangi fani ateş yakabilir ki onu;
Yakabilse belki aşk ateşi....
O aşk bedenini sarınca...
Yooo..
Onu da anlamazki
Gömer ta yüreğin deli köşesine,
Sonara çekilip düşünmeye başalar ...
Kadın;
Sessiz bir kuşun cıvıltısı kadar örkek,
Ağlayan bir damlası kadar narindir...

Sıcak bir nefes kendine...
Islak soğuk,karanlık sokaklarda
Eriyip gidiverir bir ırmak gibi....
Kimisi soğuk bir kar altında ,
Son tattlı tebessümünü verir edebiyete dek.
Gözleri kapansa bile karanlığa
Ruhu edebiyen açıktır..
Kanatları sarar her zaman içimizi...
Bir tek gülüşü bile açar bütün yolları !!!
O anlatılmaz,
Onsuz dünya da olaaz...
Bir bütünümüzdür o;
Bir şarkıdır söylenen ağızlarda,
Her kişi tadamaz o güzelliği...
Kıymetini geç olmadan bilenlere...

Bazen huzur verir sadece bulunuşuyla bile....