sormayın bana ne olur...
nasıl bir dünyadır bu?
doğar,
büyür,
yaşarken insanlar...
bir kısır döngü başlar önünde
sonu gelmez bir maraton...
soluksuz yarış başlamıştır,
zorlu bir koşudur bu...
ciğeri sağlam olan kazanır,
yere sağlam basan ,
ayakta kalır...
acımasızdır kurallar,
acımasızdır insanlar,
acımasızdır yaşamdaki koşullar...
ne olursan ol,
kim olursan ol,
istersen her şeyden,
tüm haklarından,
ömür boyu yoksun ol,
fark etmez...
kurallar işler,
acımasızlık,
vurdum duymazlık,
acı,
elem,
gözyaşı,
ve yalnızlık hepsi,
hepsi seni bekler...
her adımda,
her nefeste,
her anında,
her yaşında,
bekler yolunu senin.
seni bekler bilesin...

kendini paralasan,
üstünü başını yırtsan,
saçını başını yolsan,
feryat etsen,
figan etsen,
ömrünün her anında,
ah ederek ağlasan,
gözyaşı döksen,
çare yok.
nafile...
yaşam bu,
kuralların gereği bu.
düşüp ölsen,
dönüp bakan olmaz,
silah çekip de
isyan etsen,
duyan olmaz,
ne gönül yarası,
ne mesken kirası,
ne yüz karası,
ne de ölümün çaresi.
hiç biri,
ama hiç biri önemli değil...
kurallar acımasız,
yaşam budur dostum,
bir vals dansı gibi.
iki sağa, iki sola
iki ileri, bir geri...
işte bu dünya hali,
ben kendimi bildim bileli...

10. 07. 2009
Suat TUTAK
(Son şiirlerimden)