Aşkımın nur şevki kandil yaktı, doğmuş nur gece
İlhamım meşkiyle bir bülbüldü, vermiş bol hece

Mevsimim ilk yaz bulup, közlendi birden hep gecem
İnci yığmış gözlerim hep, gönlü titretmiş yücem

Hâb-ı gaflet dindi, yaslanmıştı eller sellere
Bir gönül vaktinde, süslenmişti güller dillere

Kâinat yağmıştı, kubbem çınlıyorken meşkle hep
Maksadım yağmıştı, gözler çağlıyorken şevkle hep

Tespihin bağrında, kalbim közlüyor bülbülleri
Râyihâm tütmüştü, gönlüm besliyor sümbülleri

Bahtiyâr olmuştu âlem, kor düşürmüş şehrime
Seslenip durmuştu meltem, nur düşürmüş nehrime

Dillerim sessiz yüzerken, şevkle deryâm titredi
Nurlu mehtap yaktı kandil, canda hülyâm titredi

Gezmişim ben işte, yangın yüklü kor ellerle hep
Dönmüşüm ben işte, vurgun yüklü can dillerle hep

Tekbirin bin hazzı, yakmış kalbi çağlar güfteler
Bin segâhın şevki, yığmış gönlü dağlar besteler

Candı dizler; dizdi güller; yandı gözler kandile
Çağlasın köşk; bağlasın meşk; bir ulaşsın menzile

Ey Regâip, perde aç; Pervâne dönsün Kâbe’de
Dillerim yan şevkle, köşküm gülle dönsün mâbede

( fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lün/ )