boşlukta sallanan rüzgar
tut onu güzel
bir bağ ki zulümden ateşten öte
der tenimi
kuş kondur içime

varlığım
ateşten bir gömlek giyinmiş
uyar beni ten sesine
susan nehirler aksın
ağıtları güzelle

Ararat’ın çiy tutmuş yanıyım güzel
Uyutulmuş ayrık dünyanın
aşıklar yanı benle uyanık
Newroz sabahına
Zin aşkına
seslen divaneler hanında körleşmiş sesime
Memu aşkına yemin ki
Zap suyu ne kadar coşkunsa içim olanca yükü ile ağır

Çorabına gül sar güzel
incinmesin toprak kadife adımınla gel
kehribar bir tespih gibi inerken zaman avuçlarıma
menekşeden gözleri yüreğimin gömüdünden çıkar

uyar dağ başlarını
hak çamurudur elim sıvar suyun çatlaklarını

uyar beni uykudan güzel
derin sular gibi gülen
murat ver
dola zülfün elime
ömrümü bana ver
yakayım gönlünce
çabuk ol
kuşlar yine gider

sinendeki bahar göçer güzel
ömrümün otağına duman dolar
memesi çürür baharın evinde
gelsen taşı tomurcuk eder
ağzımda köpüklü denizler
sussan
külüm cehennemin semasında gezer

K.Y.