Ey sâkim gel meclise, dökülsün peymâneler
Loşluk bizi yıkmasın, titresin divâneler

Meyhâneyi kör tutan, çözsün maksat ipini
Eşyayı dıştan gören, çözsün vuslat ipini

Cânı dilinde gören, cânı bulamaz zaten
Çözülmez firkat ipi, kor yakamaz bu ten

Ey sâkim sun bâdeyi, ben susuzum bu akşam
Meyhânenin bağrında, oluşsun nurlu bayram

Hikmetin ışıkları, saçılsın birer birer
Mest olan gönüller, çağlasın dursun yer yer

Hasretin çığlıkları, takâti düşürmesin
Katranın sığlıkları, yüreği pişirmesin

Ey sâkim çöz sen şimdi, içimdeki ağrıyı
Ver bülbüle kadehi, dindir aşksız sancıyı

Nihan kalmasın ateş, korlar yığdır meclise
Başlasın hep özümde, şimdi nurlu hâdise

Gireyim ben de aşkla, Nesimi’nin bağına
Ey neyim elest üfle, varayım nur çağına

Ey sâkim, can sâkim, dök; dök huzur şarabını
Bülbülüm neşe dolsun, ağart siyah türâbını

Tûba’nın özü girsin, matem tüten rüyâma
Firdevs’in sözü girsin, çökertilen hülyâma

Pervânem hep titresin, segâhın nur sesiyle
Meltemlerim uyansın, sabahın kor sesiyle