gizli çıban, git gide büyüyordu içerden
bir taraf, yol korkağı iken
mâhir olamadı sevgi
kadın / aynadaki yalanla kandırdı hep kendini !

üzerlerine sinen, korkunun kokusunu
bir esrârlı âleme bırakmışlardı !
aklın, tükeniş noktasına doğru
yön değiştiren rüzgârı
vehimler istilâsına uğrayan sevdâsını
görmedi / bilmedi; bilmek istemedi kadın

düşünürken, göz önüne gelen resimler
değişip farklılaşıyordu aslı’nda
bir gülümseme maskesinin altında
kilitlendi söz sonra !

akrebin kıskacında / ki
çorak geceler / de artmamıştı aşk azığı
yoktu eski sıcaklığı !
çatmak / yaşatmak için, çırpınmayınca biri
şaklamadı tek el ; düştü sevdânın tâkâti !
göz ardına itilenler,çıktı birer birer ortaya
yanık bir ezgide, söz kıyımı başladı !
bir zamanlar, üzerlerine serilen mavi gökyüzü / nün
değişti rengi / karaya döndü örtüsü
kaybolan sevinç dalgasında
yaşanmamış gibi, öyle ortada
bir başka mevsime geçemeden
yazılamadı, aşkın uzun tarihi…
kadın / birer birer indi düş merdivenlerini
örttü usulca anıların üzerini
yol bitti…

Hâdiye Kaptan

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.