Çöllerim yalnız, dökülmez Mecnun’un sevdâları
Bahçeler sessiz, dikilmez Mecnun’un sevdâları
Dalgalanmaz hislerim, mecliste yanmaz neylerim
Bülbülüm şevksiz, bükülmez Mecnun’un sevdâları
Bağlarımdan kor sızar hep, meyveler cansızdılar
Fesleğenler mahzun, çekilmez Mecnun’un sevdâları
Ummanım küsmüş, huzur bekler; gönül yükler siyah
Dalgalar kırgın, yıkılmaz Mecnun’un sevdâları

Çağla gönlüm, bak yetim Leylâ’m nefes bekliyor
Korkular hiç yıkma, bak senden heves bekliyor

Göllerim şevksiz, sesim meşksizdi; Ferhatlar yetim
Yollarım köşksüz, közüm korsuzdu; maksatlar yetim
Şarkı yükler, taştı sâkim, toplamış hep eyvahı
Dillerim közsüz, yanak durmuştu, tâkatlar yetim
Mevsimim hiç yığmamış seller, söker hep aşkları
Sevgiler durgun, sedam mayhoştu, şevkatler yetim
Hep Şirinsiz dağlarım, set çekti; gelmez Ferhat’ım
Sallarım yanmış, kürekler çöktü; nur hat yetim
Neylerim suskun, hicazlar başka mahrûsede
Sazlarım yoksun, mahurlar bitti, firkat yetim

Tütmesin işkence, doğsun gönle kor sevdâlarım
Yanmasın eğlence, doğsun gönle nur hülyâlarım

Yan Züleyhâm yan, Yusuf sevdâsı sarsın rengini
Yağ Züleyhâm yağ, Yusuf hülyâsı karsın rengini
Kor güzeller meşkle el kessin, siyahlar soldurup
Ban Züleyhâm ban, Yusuf dünyâsı kursun rengini
Gülle yansın bahçeler, bülbül salınsın her sabah
Dön Züleyhâm dön, Yusuf deryâsı yarsın rengini
Hasretin zor dengi yansın, közlerim dön cennete
Din Züleyhâm din, Yusuf kimyâsı yorsun rengini
Gözlerinden damlalar boş akmasın, tutuştur cevheri
Ak Züleyhâm ak, Yusuf ferdâsı sorsun rengini

Eski gözler, eski közler, siz yeşertin gülşeni
Eski aşklar, eski güller, siz diriltin hep beni

Aslılar doğsun, Keremler şevkle büzsün mâtemi
Canda güller titresin, meşkiyle süzsün mâtemi
Rıhtımım hiç yıkmasın hüsrân, denizler kur beni
Ufka yangın düşmesin, gönlüyle üzsün mâtemi
Martılar bulsun kızıl, sönsün günahlar, yanmasın
Dilde vurgun sesle tütsün, bende ezsin mâtemi
Raksedip dursun beyaz nurlar, çözüm yığsın cana
Canlanıp dursun zamanlar, salda dizsin mâtemi
Ey Kerem, sağ sen hevesler, özde tütsün meşklerim
Bülbülüm neylerle sabâ yığ, közde çözsün mâtemi

Ey aşk, ey sen can gıdam, doğdur sabahlar hastayım
Bir süzül sen kalbe, bak soldum bugün, ben yastayım

Kılma hicrân, tende can yak, közde ateş zemzemem
Gözlerim köşk yıkmasın hiç, yapma serkeş zemzemem
Leblerim bülbülle dolsun, neylerim yaş dökme sen
Bahçeler sümbülle yansın, meşki bir deş zemzemem
Hislerim hep nur hevenkler başlatıp dursun zülâl
Kaygılar güllerle dinsin, gönle bir düş zemzemem
Mihmanım hiç olmasın meltem, daim yansın bahar
Handa nurdan günlerim, olmaz belâkeş zemzemem
Bekliyor Pervâne kor mecliste, aşktan ver haber
Leb yanarken, yağmasın hiç günde riştem zemzemem

Ey güzeller, girmesin hiç kaygılar kor bahçeme
Gülleyin siz cânı, aşk tütsün, varın nur bahçeme


( fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lâ tün/ fâ i lün/ )


Mahrûse: Büyük şehir, ülke, vatan
Ferdâ: Yarın
Zemzeme:Nağme, hoş sesim
Leb: Dudak
Zülâl:Saf, berrak,güzel
Mihman:Misafir
Belâkeş:: Bela çeken, sıkıntı içinde olan
Rişte: İplik ( burada gözyaşı olarak kullandım ) :