I

henüz ölmedim
düşlerimi hesapla
beyaz zarfların içine yerleştir
ve güneş ada’sına yolla

II

ütopyalardan uyanıyorum sabahlara
paryalar bekliyor başımı
ayakları bağlanmış kız çocukları geliyor odama
oturuyorlar öylece soğuk betona
hastaymışım sanki
veya güneş balçığa bulanacak gibi


dünya tersine dönecek ruhum
büyüttüğün fesleğenler siyah çerçevelerde kalacak
ve sakalar artık sana hiç uğrayamayacak

III

korkularım dolanıyor başımda tanrım
dünya asfalta bulanmış
bir kaç dize sonra tersine dönmüş yani
onu göremiyorum
eyvahlar olsun
yitiriyorum


neyim gidiyor tanrım
ruhum mu huyum mu suyum mu
yoksa içine kapandığım tabutum mu
yani bensiz
ve belirsiz
belki de sehersiz


güneş balçık damıtıyor sanki
korku masaya oturmuş toplantı yapıyor karanlıkla
gün ışımazmış artık sabah olmazmış
ışık yenilirmiş paryalara
ayakları kırılmış yükseğe çıktıkça
ve en çok beni severmiş aslında


kırdığım vazoların düşüşlerini hiç tutmamış aklında
ütopyalarımı değil
özlemlerini koymuş beyaz zarflara
ve ayaklarım bağlanmış
pamuktan bir iplikle göğün tavanına
ben bir paryayım
adımlarım bağlandıktan bu yana




z&y