37
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
899
Okunma
bir deli rüzgârdı, geçip gitti öyle
sevgi, senin gözlerinden dökülen vahaydı çölüme
zamandan yoksun gecelerimizde
ay ışığını alıp ellerimize
kayıp masallarımızı bulup
ışığa gömmüştük karanlıkları
daldan dala konmuştu çocukluğumuz
yıldız yağmurları altında
söylenen neş’eli şarkılarımız...
geldi durdu sonra üstümüze
baykuş zamanın gözleri
ruhların etrafına surlarını çevirdi !
hükmetmek, kolay değildi ruha
vücuda hükmeder gibi !
bir kara çalı
bülbül ile gülü birbirinden ayırdı !
çaresizlik büyüdü içimde git gide...
sürgünüm yazılmıştı bir kez kaderde / acının elleriyle
artık ne ateş var ne kül !
bir büyük boşlukta braktıkları lâl ...
âsude günlerime gelip çöreklendi kış bulutları
bedende çoğalıp , git gide sardı korku dalları
bir kök gibi söküp yerinden
insan, nasıl atar bunca yaşananı ?
ben, senden öteye mühürledim artık zamanı
son trenle uğurladığım
anlamı ve varlığı yitirilmiş her şey sükûtta
gecenin yatağında dalmış sonsuz uykuya
o gecenin kenarında kalan düşlerim...
Hâdiye Kaptan
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
5.0
100% (15)