Maksadın zor cengi titrer şimdi, derman dolmuşum
Közde hasret dindi artık, şevkle umman bulmuşum

Aksedip durmuştu gökten nurlarım, kahrım gider
Hoş dilek yanmış bugün, sevdâlarım bir bir tüter

Mecnunum titrer, Yusuf titrer, Kerem titrer zaman
Can bulur Leylam, Züleyham, Aslı; nazmım, yar duman

Neylerimden hep segah çağlar, tutuştum meşkle ben
İçte birden cevherim çınlar, buluştum köşkle ben

Perdelerden nur sızar, bahçem döner kor mevsime
Kalemim meltem yazarken, can gelir hep cismime

Yazmıyor rüzgâr şikâyet, göz yıkarken sümbülü
Kazmıyor rastlar şikâyet, leb yakarken bülbülü

Fasla girmişken sesim, hicran tutuşturmuştu hep
Aşkı sarmışken yürek, derman tutuşturmuştu hep

Yasladım ben şimdi ummanlar, döşüm yakmış dilek
Durma kalbim, haydi zikrin dök, mecâlim yığ çiçek

Kaygılar bayrak dikip, bozdurmasın encâmımı
İnlesin neyler, getirsin hep segâhım bayramı

Hâfız’ın kabrinde tütsün, nurla derman gülleri
Yahya’nın bağrında bitsin, şevkle aşk sümbülleri

İnle Pervâne, yansın lebde, Mecnun dilleri
Allah’ım yığ sen murat hep, közde yağdır çölleri

( fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün )