Değince üzerime tanrının öfkeli eli
kendini ateşe verir içimde koca bir orman
Oysa ne güzeldi çocukluğum
Kaç çocuğun hayallerini süsledi kim bilir çoğu zaman



Ay dolanır geceye sinerken gökkuşağı
Kaçıverir dilimden uzun boylu cümleler
Ardına sığındığım bir kadının gözyaşı
Emzirirken geceyi şerha şerha memeler



Tütsüsünde yıkandığım tene düşerken aşk
Acı..! en mahrem yerindeki doğum lekesi sanki
Güz sancılarına nedimelik yaparken
Tenimde tadı bozulmuş sevişmelerin izi



Eskittiğim kelimeler tanımlamıyor şimdi beni
Bir vebal ki çıldırıyor tanrının damarlarında
Her şey ters/ içimin suları geri geri akıyor
Aşkın karanlık gözlerindeki yakıcı ihtirasta



Fantastik bir filmin anlamsızlığı gibi
Şimdilerde hayat akla zarar bir çıkmazın içinde
Hiç gidilmeyen bir kumsaldaki ayak izleri
Ne kadar tanıklık edebilir benim gördüklerime



Vicdanım kürsüde bir yığın nasihate ağızlık eder
Her yana düşmüşken yezidin bakışları
Şafak ayinlerinde son bulur ızdıraplar
Huzur içinde kurban verirken Hüseyin başını



Her acının içinden fışkırırken sevdanın filizleri
Tanrının öfkesinde çok soğuk İsrafil’in nefesi
Üşüyor bahar üstü çiçekler
Ağlamayı bile unutmuş gece gözlü anneler



sevinçlerime dair bir yarım türkü vuruyorken aklıma
Hiç tamamlanamayan gamdan / utançtan
Çıldırırken notalar ölümün dudakları terli alnımda
Ateş düşmüş tözüme suskun duran sol yanımdan



Sevdaların içinden kurşun geçer mi / vurun beni
Saçlarımın neminde serinletin ateş ellerinizi
Sorun hele yozlaşmış yüreğime kimdi / neydi
Acı sevdanın dölü… gölgesinde hiç ot biter mi



Gitmek en kolay yoldu zoru beceremedim
Adaklarım asılı bozuldu yeminlerim
Üzülmüyorum artık meleklerin sözü var
Hep beni anlatacak sana bu şiirlerim…






sevgi kaya