Firar etmiş gözlerimden uyku
Avuçlarım kenetlemiş başımı,
Soylu düşüncelere dalıyorum.
Kırıyorum prangaları
Sevdaya kanat çırpan güvercinleri
Uçsuz bucaksız yüreğime salıyorum.

Gecenin en kör anında
Hüzünlerin bütün çeşitlerine
Başkaldırı bayrağımı açıyorum.
Umut yüklüyorum kendime,
Sonu aydınlığa çıkan bir patikada
Kendi sonsuzluğuma göçüyorum.

Yıldıza uzanmaya çalışıyorum,
Toprağın derinliklerine kök salan
Soylu çınarlardır tek dengim.
Ak yeleli bir deli tayın sırtında
Söylüyorum türkülerimi,
Hiç bitmeyecek gibi kendimle cengim.

Sinemi kor yumağına döndüren
Saklı Şahmeran’ıma umutla
Usanmadan doludizgin yürüyorum.
Vuslat zamanının silueti düşüyor
Yürek dağımın yamacına;
Çiçeklerin sevincini görüyorum.

Ağıtları düşürüyorum çengellerinden.
Anaların gül bakışlı gözlerinden
Uzak tutmaya çalışıyorum yaşları.
Yüreğimin yanına aldığım yüreklerle
Yerlere seriyorum korkuları,
Endişeleri, evhamları, telaşları…

Kamil Durmuş