ağlamayı bırak / ayağa kalk çocuk

daha çok düşeceksin

çook kanayacak dizlerin


hayat harmanında

hoyrat rüzgârlar esecek ardında

önüne vahşi nehirler çıkacak çoğu zaman

acı yeşil suyu dolacak ağzına

hep güzel çiçekler açmayacak hayat bahçende

dikenli, yaban otlar bitecek bazen

çizecek, kanatacaklar ellerini

yaralarını sarmayı öğrenmelisin

dünyaya yalnız geldin / yalnız gideceksin

geçerken / kırılacak hayat aynan

paramparça göreceksin kendini

alışmalısın şimdiden


aşk od’una düşeceksin bir zaman

acı şarabı yakacak genzini

geçmeyecek /zehir zıkkım ağlayacaksın

gecelerce g e c e gelecek sonra / gitmeyecek

ummâna dönüşecek gözyaşların

sesini duyuramayacaksın


ağlamayı bırak / ayağa kalk çocuk

şimdi tasan yok, gamın yok

dünyâdan bîhabersin

ne olmuş uçurtman kaçıp gittiyse

düşmüşsen yere


zaman kısa çocuk / zaman kısa

daha çok var sanırsın da

su gibi akınca yıllar

bozguna uğrar çiçeklerin

hüzzamdan fasıllar çalmaya başlar birden

hedefine koşan bir ok gibi fırlarsın o zaman

ki, gayretin beyhûdedir bu geç kalınmışlığa

hemen şimdi, uçmayı öğren kendi kanatlarınla

desteksiz dik dur, sana çelme takanlara

daha çok ağlayacaksın nasılsa

gülmeyi öğret gözlerine hemen

gözyaşlarına, bir an önce el salla

ağlamayı bırak / ayağa kalk

ayağa kalk çocuk ayağa kalk



Hâdiye Kaptan
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.