son adımında silinir ayak izleri

ışıksız / karanlık gözlerini

eski bir şarkının, kanayan hâtırâsına bırakır

gece erken iner / erken iner gece...

bir deli dumrul gökyüzü

kim bilir yine de;

umulmadık bir zaman !

çıkar gelir ansızın kapıdan

bir yağmur sesiyle açar nefesini toprak

ve bir kardelen fışkırarak

duru beyazının ışığını yüzüne vurur


döner zaman yeniden / yine

sonra / batık gemiler çıkar

deniz diplerinden karaya

boyanır paslı demirleri; yaraları kapanır

yaz kumlarından kaydırılıp hayata;

yeni parlak boyasıyla salınır


bir martı onarır iç yıkıntısını

suya değdirip ayaklarını

konuşur, bütün sustuklarını

kaldığı yerden yine/ yeniden sular kabarır

karada boy atar başaklar

set vururlar önüne neşeli şarkılar

kalır beklemede ölüm / durur

umuda kapı, aralanır bir zaman


Hâdiye Kaptan


(.....karanlık ebediyete kadar değildir; öleceğini sandığın günler de geçer....)