Ezilince firkatin, kanayan damlaları
Serinledi gönlümün, kavrulan yaylaları

Nemrutların öfkesi, zamana yayılsa da
Çürüyen istikbalim, şimdiden bayılsa da

Çözülecek hicranın, bütün kördüğümleri
Ay’ım yıldız görecek, kopacak düğümleri

Zaman zamanı açıp, mehter meşke duracak
Makamlarımın hepsi, yine cengi kuracak

Uyansın kor talihim, şevkin yandığı anda
Canlansın nur tarihim, can uyandığı anda

Girift bilmecem artık, birer birer çözülsün
Hülyaların üstünde, sık sık nurlar süzülsün

Uyansın Malazgirt’im, uyansın İstanbul’um
Ülkemin üzerinden, kalksın anlamsız zulüm

Vatanımın bağrında, cennet gülleri açsın
Fırtınalarım dinsin, meltemim güneş saçsın

Kubbelerime sinsin, nurun nurdan sesleri
Düşmanların avazları, yıkmasın hevesleri

Yusuf kokusu değsin, canların üzerine
Baharım şaha kalksın, katranların yerine

Ağlama sen bayrağım, şafakları büzdürme
Ben yolumu bulmuşken, yollarımı üzdürme

Yine hep bir ağızdan, söylensin tekbirlerim
Ölsün şu eyvahlarım, bozulsun zehirlerim

Dilim şimdi yaşarken, bir fetih mevsimini
Közlerim artık yakıyor, cetlerin iklimini

Süzülünce firkatin, beni ben yapan hâli
Çözüldü dillerimde, yüreğimin ahvâli

Bezm-i elesti yordu, yavaş yavaş hislerim
Yaklaşınca mihraba, kapanmıştı islerim

Kanayan gözlerimle, bir umut ateşledim
Nur tüten heceleri, kalemle afişledim

Artık sabahlar başka, gecem isyan tütmüyor
Şafakları beklerken, ağımda katran bitmiyor

Üzülmem artık yağsın, yangınların kasidesi
Bir Allah, bir de vatan, yüreğimin gözdesi