Gidiyorsun bir ayrılık kelimesinin tınısına sığınarak
Durdurmak ne mümkün
Sen imkânsızlığın nefes verdiği bir gururdan güç alıyorsun...

Ardına bakmadan, soluksuz duygularını sorgulamadan düş zamanlarına sığınmıştın bir kere...
Oysa ben;
ömürlerim vardı sana sevdiğim
günbegün yaşlandığım
bir aşk vardı uğruna zulamda sakladığım
bir sevda vardı daha soğuk gecelerimde kollarımda ısıttığım
birikmişti içimdeki sevgilerin çoğul takısı
kurduğum cümlelerim eğilirken önünde
şiirlerim ağlardı olmayışlarına
bir sen vardın içimde sır gibi büyüttügüm
bir de sen vardın benden öte gittikçe giden
eski şarkıların aşkları vardı benligimde sana sakladığım
lale devrinden kalma aşklar vardı beklettiğim
görülmeyen bir sevda vardı içimde benden taşan bir türlü sığdıramadığım
bir sen vardın bende her nefesimde tenimden yırtarak çıkardığım
aslında görmediklerin vardı bende daha senden bile gizlediğim
bir sen vardınki gözlerimde daha görmeye hazır olmadıgın
bir de sevdam vardı sensiz büyütmeye çalıştığım, yokluğunda
çektigim nefestesin cümlesinde ki edat bile soluksuz kalırken sensizliğime
nasıl dayanılırdıki yokluguna, içimdeki sana akan yüreğim...git şimdi fısıltıların son dansında valsini yap...

Kelimelerim vardı sana yol göstersin diye dilimden topladığım

Harflerim vardı, esirgeme kurumundan gözyaşı toplayıpta kelime hazinemde sana kurduğum, bir kadın vardı daha elini tutmadığım, birsevda vardı daha uğruna gitmediğim...Sen ki kelimenin bittiği yer, daha yazmadığım destanlar, okumadığım şiirler vardı sana, götürmediğim bir cennet vardı daha görmediğin, git şimdi..

Tenine inşa ettiğim gül bahçesini kurutup

Ben geceden bir ay çekmiştim tenimdeki pas kokusuna, o bilmediğim kokuna yatmak için...

Göçtü yanaklarım
Ölümüme sustum...

Suskundu dizlerim bağı çözülmüştü hayat sayfamın, ölüm kokan nefes soğuk gözlerden bakmaya başlamıştı, sevdanın ardışıksız zulmü dizilmişti bir kere, benliğime...yabancı olmadığım ölüm kelimesi hemen girmişti damarlarından içeriye, solgun düşünceler nefes almaya başlamıştı sen giderken, git şimdi...

Son yıldızını da alıp gecenin

Gök ağlamıştı sen uykuda iken, ben Saçgeceden tel tel karanlık çekiyordum seni aydınlatmak için ama ben anlatamadımki sevmeyen ve güvenmeyen bir yüreğe sevdayı anlatamadım, yazamadım uykusuz gecelerimin zamansız şafaklarını anlatamadım, yalnızlığımı saklımdan çıkaramadım...git şimdi gidebileceğin kadar...

Düştün mü içine
Boğulmamak imkânsız...

Boğulmuştum zaten içlerinde,
gözpınarlarıma yüklediğim duygularım vardı, her damlasında ölümler içtigim
özlemler vardı benliğimde sınırsızca akan, hasretin vardı düşünürken içimi acıtan
yokluğundu, içimde akarken titreyerek üşüdüğüm
gözlerin vardı, içine baktıkça varolmadığımı düşündüğüm
acı dolu yüreğimde, ağrılı yanlarım vardı bir bir şafak türküleri okuyan
geceyi yatırmıştım bir kere karanlığımın içine, şafaksız sabahlarıma
yazmıştım alın alfabesine bir kere, yazımdın çizgilerimde
aklımdasın cümlesi değilmi idi, düşündükçe bağrımı yakan
sensizliğe bandığım açlığımdı, bir türlü doyamadığım
tenimde sakladığım, şuursuzca sevmelerim vardı
terimde astığım cemrelerim vardı, güneşte kuruttuğum
yasaklarım vardı, sınırsızca göz kapalı gidilesi
bir sevda vardı daha, düşünmeden uğruna ölünesi
bir yaşam vardı daha, nefesi beraber çekilmeyen
bir kadın vardı daha, zulamda sır gibi sakladığım ama görmeden fısıltılarının son dansında kavelyen ben olmayacağım...

Haberim olmadan sinsice savrul
Savrul ki;

Bulut üstü duyguların çektiğim nefese takılmasın, şimdi git ardında bilmediğin, yaşamadığın ve asla yaşayamacağın bir sevdadan seni haberder etmeyeceğim, çekeceğin vicdan azabıda bu olsun, gitttt....