Garip bir ifadem olacak sanırım. Hani denir ya günün anlam önemine ait..

Öyle bir şiir. Günümün şiiri , belki de ömrümün rengi. “Garip” değil mi her şey beklenir.


Başlık “özgürsün aşk”..

Ne yorum gerektirir ne söz ister. Yeterim kendime der.

Ve şiirin can damarı, şah’ı ;


“Kurduğun cümlelere hasret sessiz okuyuşlarım”


sessiz kelimesi sır, kilide anahtar burada. Kilit de hasret. Hasrete sebep de o işte. Başarılı bir kalem diyorum da yetmiyor ne edeyim…


“Bize bahşedilen kısa günleri saçarak dört bir yanına şehrin
Satırbaşlarını okumadan
İki kişilik bir yüreği
Kaldırımlara
Ve tenha kayalıklara salmışsın”


bunun sıfatı yok. Bu dediğim yaşanan değil. Ya da burada dizelerin alnlatmaya çalıştıkları da değil. Başka bir şey (?)…


“Hâlbuki
Gözlerim bakışlarına sindiğinde
Can vermişti tanımladığım elemler
Saçlarında kıvrılmıştım huzurun koynuna
Ve kaçamak buselere sığdırmıştım cevaplarımızı…”


Neden’e neden olabilen bölüm işte burası. Şiire can veren kalbin yaralaşmaya başlamasının doğumu işte burada oldu. Ah’lar vah’lar neyler kahra …Ve bölümün bel kemiği “ huzur” kelimesi. Öyle olmasa anlam olmazdı. Olurdu elbette o kadar harf boşuna mı ?

-elbette ki anlam olur olmasına da derinliği hak getire.


“Bağrı yanmıştı gecenin

ve o geceler hiç sönmeyecekler. Dilek sönmesi taraftarı elbet.



“Duygulardan ve acılardan yoksun kalsın kendimi bilmişliğim…”


Kapılmışlık. Sadece ve her harf sus der bana.



“Keskin bir cam kırığının kenarında “


Kan revan içinde bırak”


Canına minnet..



“Kaç hadi
Özgürsün”


Acıtan bir şiirdi yine okuyanı. Ben acıdım en azından. Sebebim de yok. Yaşadım da mı geldim…(?)…

Ki çok yerde susarak gidiyorum herkes cesur da buralarda ben değilim (bugün). Zamana ilaç denilir ya inanırım sonuna değin. Geçer..Bu şiiri de unuturum inşallah…


Kelimeler tek seferde mi böyle demli dökülüyorlar sayfalara bu kalemden bilemiyorum ama çok başarılı en azından başarının adına yakışacak kadar başarılı olmaya yakın zamanlarında. Anlam bütünlüğünü sağlamak hem de tersten düze. Sonundan başa yaşamak. Ne güzel olurdu hayat da böyle olsaydı kimse hata yapmazdı acaba buradaki hatasızlığı da oraya mı bağlamak gerekir. Her daim azmi olsun kalemin.


Elbette her okur kendine göre okur kendine göre konuşur bilmiyorsa ya da öyle değil de konuşmaya hakikaten cesaret gerekir buralarda. Ben de cesur olmaya doğru büyük gayretle ilerliyorum. İlk cümlelerime istinaden bakılırsa son dediğim anlaşılır.


Kısacası şiir’ di okuduğum.


Kutluyorum.


Sevgiyle.