iyice karardı gökyüzü
puslu ziyâsında büyülü nakışlarıyla yıldızlar
bir vedâ mendilince titriyor

uzak değil
yakınlarda bir yere serpiliyor ay ışığı

elini tetikten ayırmayan bir şehidin
yüzük parmağına düşüyor bir yemin gibi
donuk ve sırlı gülümsüyor

korkuyu kovanlar
gölgeye gölge uzatıyor arka sokaklarda
bir tespihte
doksandokuz Esmâ-ül Hüsnâ
bir secdede
tövbeler kol geziyor

şehrin birinde bir kadın
soyunmuş sevdasını
yüreği çırılçıplak
şaşkın
ve örtmüş küsünü kara saçlarına
kaderine rızanın
paslı kilitlerinde
paslı anahtarlarını zorluyor
açıl susam açıl !!!
açılmıyor

kimbilir nerelere
uzak değil
yakınlarda bir yere serpiliyor aşığı

aşk gibi
ölüm gibi
silinmesi imkânsız olan keskin çizgileri
okşuyor
öpüyor
gülümsüyor

bir kadın
bir isim asıyor ıslak dudaklarına

bir isim
gözlerinde kendini kurşuna diziyor...


ceyda görk
eylül 2008