firuze büyüsüydü o tutkulu zamanlar

rengince deli
rengince asi

damarlarında yürüyen gençliğimdi

gençliğimdi ki
mahçup
yarım
mütereddit
ve gizli

kirpiklerimin ucunda saklı nim-nigâh şarkılara
ve ehli-dil sevdâya mahremimden düşen gizdi


hüzzamdan segâha geçkilerle süren
esrik ve uzun bir yürüyüş gibiydi hikâyem

nağmelere takılıp ta düşerdim ekseri
burkulan bileklerimin acısında yaşadım ben hep sevmeleri

sırılsıklam oldukça sevdâdan
kuytu saçak altlarına gizlenmeyi öğrendim kumrulardan

ve ağır şiirlerin pirinç halkalı kurt yeniği kapılarına
siyah saçlarımdan imler bırakmayı da
hayat dediğim bilge
hırpalayarak öğretti


velhasıl
ötesi
ve hatta çok öncesi
yaşanmamış bir gençlikti


belki biraz herkes gibi


hep öyle firuze
hep böyle asi
ve hep delimsi


kirpiklerimin ucunda saklı nim-nigâh şarkılara
ve ehli-dil sevdâya mahremimden düşen gizdi


CEYDA GÖRK