GİDERSEM

Sanma ki
Taşıdığın beden senin

İçindeki ruh benim
Bedenini saran tenim
Yığılır kalır bedenin
Ayrılığın ayak sesinde

Yere serilir yıldızlar
Karanlığa boğulur, şafak
Buza keser, sıcak yatağın
Zincire vurulur beden

Bakınmadan yürüdüğün
O yollar, yollar…
Dönüp dönüp baktığın
Beni aradığın aşinan olur
Selam vermeye
Tenezzül bile etmediğin
Dostlarım
Haberimi sorduğun olur

Koskoca dünya
Ceviz kabuğuna sığar
Alır kabuğuna
Dar gelir sana
Dikilir her köşe başına
Bir çarmıh
İpe çeker seni
Yürür üstüne üstüne
Caddeler…
Ararsın sel sularında
Ben yokumdur, ben yok…
Kim bilir
Hangi sel yutağındayımdır
Nerden bilesin
Girdabın batağında
Çırpınışındır
Tek bildiğin
Tek dostundur
Tutunabilirsen bir dal

Ben gidersem
Tersine döner dünya
Bir başka doğar güneş
Bir başka çöker karanlık
Bulut yitirir mavisini

İşte o zaman anlarsın
Anlarsın, lamı cimi yok lo
İnsanlar sevdiğine
Niye ‘’Dünyamsım’’ der

Bir zamanlar
Aklının ucundan bile geçmezken
‘’Dünyam! ’’
Demek, az gelir
Sevgini anlatmaya

Ve senin
Bende yaşadığını anladığın gibi
Bende öldüğünü de anlarsın
O da
İnsanların
‘Dünyam yıkıldı’’ deyişi be lo
Dünyam yıkıldı deyişi…

Yok saydığımız
Küçücük sandığımız
Kos koca dünya
Yıkıp kuramadığımız
Kos koca dünya
Hey gidi koca dünya
Avuçlarıma alabilseydim
Cebimde saklardım, cebimde be

İbrahim Şahin