hayat
yarım bir tebessüm gibi dondu
ve üşüdü kelimelerim
dudaklarımın kıvrımında

dudaklarım ki
çoktandır
susları gizli karanfil acısında

...

içimde
ucu yanık mahpushane mektubu bir sevdâ
zarfı her açışımda firar eden o koku
ah o koku yok mu
sinsice
siner
uçuşur satırlarımda

anlarım ki
bir damla tütün esansıdır hasretini çektiğim

sadece bir damla

...

düşümde
cami avlusunda
teammüden terk edildiğini bilen bir çocuk görürüm
ağlar çığlık çığlığa

ve henüz yıkanmamış bir taze ölü musallada
korkunç yalnızlığında

bilirim
o çocuk benim
ve o ölü benim bedenim

duymak isteyip de duyamadığım
ve söylemekten vazgeçtiğim
ertelenmiş cümleler cansız soğuk parmaklarımda

ne sevdiğim
ne sevildiğim
ne sefilliğim
ne avâreliğimin hükmü kalmamış

hiç kimse yok bekleyen başucumda

...

dilimde
Kâbe imameli bir tespihte mahfuz
doksandokuz Esmâ-ül Hüsnâ

uyanmasam bu düşten ne var
yarın
öbür gün
daha sonraki hafta
diyerek beklediğim de beni unutsa

suslarım yaşasa bir tek
dudaklarım gibi karanfil acısında


CEYDA GÖRK
15 nisan 2009