18
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
2105
Okunma

tanrı ile…
itilmiş inançların
mezarıydı içim
yokluk zamanlarından kalan
dua kırıntılarında
ne vakit yitirdi hakikati
gazellerden birikmiş ağulu bir yürek
o vakit anladım
uzak bir yoldun bana
içimde kendisine koşan çığlığın hüznü var
korkulu bir kalıntı gibi seriliyorum kucağına
önce bakışlarımız buluşuyor
sonra kitabımız
anamın gözlerine eriyorum
sana adadığım her mumda
”benim sesim duygusaldır” demiştin
acıtmazmış daha da derin yarayı
madem öyle
ömre dağılmış bir feryat için
niyedir ki gözyaşı
sevap
sevdiğim aşk’ların yalanı
günah
sevdiğim aşk’ların yananı
hep ayaktaydım orada
dimdik
ve bilindik
çok eskidir aslında sana ihanetim
kendine aitliğinde senin
hükmünü sürdüğündür
bu mağrur cinnetin
geç verilmiş hayatımın
çizgisiz sabahında
dilimde tuzlaşan
kalbimde taşlaşan yaranın hatırına
biliyorum
iyileşebilecek yaralar için
her zaman bir uçurumun var
kıyametimi erteleyip
fısıldıyorum ölümü ruhuma
hep geç kalmakla sana…