doğrudur
usandığım

doğrudur tükendiğim
nargilede köz gibi

nefesim
marpuçta kalan son demdi
sesimi son fokurtuya ekledi köhne zaman
tükendi

gitti gidiyor
tutunduğum an’ın güne dair sebebi

doğrudur
yorulduğum

hem ölesiye

artık aşikârdır saklamıyorum kendimi
çektim sır perdelerimi

gönül gurbetimin dağlarına çöken hasreti
hazan istilâsı mevsimlerimi
ki şarap tortusu misali bir gençlikti o
bitti

...

nasıl isterdim
sıradan kendi halinde bir dünya
ve o dünyada
karınca kararınca sade güzellikleri

...

doğrudur
delirdiğim

rivayeti ve kerâmeti kendinden menkul aklım
yitti

ömrüm
duraksız gidişlere
sorgusuz bitişlere beşik kertmeli

zincirlemek istiyorum kendimi
vefâ rıhtımına
kalmalı artık
biteviye gitmemeli

doğrudur
yanıldığım

ben aşka adamıştım ya kendimi
gönlümü yüzdürdüğüm
durgun göllerin derinliğine saklamıştım ya şiirilerimi
o âsude hallerimi
o giz dolu en sevdiğimi

ah ben...
karşılıksız soruların sebili
sağır duyguların anaç mendireği

nerde benim yaslandığım duvarlar
hani

işte ondandır

doğrudur tükendiğim
nargilede köz gibi...

CEYDA GÖRK
8 nisan 2009
"an gelir vazgeçilir yardan, yaşamaktan...işte öyle bir şey bu şiir..."