Öyle uzun uzun bakma
Gözlerinin karası yakar içimi
Gördükçe aşkın bir kenarına yapışmış nefretini
Üşür dağlar denizler
Üşür bu sevda
Aklımda sana dair en son kalan da olmasa
Kolay olurdu unutmak ama
Yenik düştüm öfkelerime
Ara verdim senli ibadetime
Küsme
Kara gözlerini küse düşürme...







Sen..
Anlatamadıklarımda yitirdiğim
Hayatında olmak istedikçe uzaklaştığım
Yaban gülüm
Kara kışım
Yetimliğim
Şuursuzca sevdasına takıldığım
Yalan adamım
Düş ahengim
Seni ben büyüttüm gözümde
Ve kendime uzaklaştım sayende...








Sevda gurbetlerine düşürdün beni
Üşüyorum yaban iklimlerinde
Kan lekesi var bu aşkın üzerinde
Kör bıçakla kestiğin hayat damarlarımdan sızan
Kayıverdim bak
Parmaklarının arasından
Şimdi bir yabancıyım sana
Koptuğumdan beri anavatanımdan
Ne evim var ne köyüm
Burada zaman hep gece
Ve insanlar hep ölü
Ben..
Sevdanın dölü
Şiirler yazıyorum artık
Uzatmak için bu ömrü…







Yaşlanıyorum sanki hayatın gel-geçinde
Düşler biriktirmiyorum eskisi gibi
Yaşamak aslına asıldım uyanarak
/Yutkunarak…
Umutlar biriktirdim düş yerine iç cebimde
Korkuyorum elbette
Yeni uçmaya kalkan bir kuş gibi bu kimlik
Tir tir titremekte
Şimdilerde
Yaşamanın telaşı yerleşti iliklerime
Yürürken hayat üzerime üzerime
Acele etmeliyim
Erken ölür şairler
Geç kalmamalıyım kendi şiirime…






sevgi kaya @ 2009

"yaşamak...kırık bir testi şimdi...ne koysan sızdırıyor...her keşkem beni deli gibi kızdırıyor...sen gittin gideli büyümüşüm değil mi..."