MALÛLEN KENDİMİ SENDEN EMEKLİ ETTİM


kesilen bir kol gibi
boşluk kaldı yerinde
uyuşuk bir sancı eskisi
dokunuyor ara sıra ya
aldırmıyorum
yemin ederim

tavan aralarında çürümeye terkettiğim ipek şallar
kırık ve kararmış gümüş çerçeveler
kutular kutular
sararmış resimler notlar
ve daha bir yığın anı
bakıyorum da
ne çok küflü şahidim varmış sana dair
meğer ne çok
birikmişsin

kararmış tahtalarıyla
ölüme doymayan bir tabut gibi hasretin

ve öylece bekliyor müstakbel ölülerini
şiirlerim


kendinden emin bir hevesle nöbet tutuyor
derbeder masamda sevdan
yaz diyor
beni yaz
yazmalısın
oysa bilmiyor henüz
haberi yok
söylemedim

tam üç gece önceydi
inmeli bir beden gibi ben
kabullendim
bastım bağrıma noksanlığımı nihayet

malûlen
kendimi senden emekli ettim

sen
alca kanatlı güzel bir kuş gibiydin
hürriyet sandın korkularını
kaçarken düşüp öldün yüreğimden
ve şimdi
boş kalan bir süslü kafestir
sevgim

nasıl da sallanıyor kâinat
kasım rüzgarıyla dolup boşalıyor şehrim
ha var ha yok
bir fısıltı gibi zaman
umurumda değil artık
gerçek/yalanlar
yetti ve arttı bu güne dek
dinlediklerim

tam üç gece evvel
inmeli bir beden gibi ben
malûlen
kendimi senden emekli ettim...


ceyda görk
21kasım08