önce dudaklarımı sızlattın
aynı zamanda öperken avuçlarımı
ardından
kullanmadığım ne varsa sana dair
göz bebeklerinde sakladın
sanki bir gün ihtiyacım olacakmış gibi…

herkesin kullanmadığı bir zamanı vardır
saklı bahçesinde
gözü gibi baktığı göz yaşları doludur

saati
kalbinde serin uykularda dururken
durur dünya

kentin gecesi
kentin sabahına ağladıkça
nicedir kalp yarasında açar güller
kendi renginde
taptaze duran kanla

ki
açılmazsa ruhun aşk’a

solar cennetin
solar beklettiğin
bir sen kalırsın
bir de dikenlerin

herkesin görmediği bir hayali vardır
kalp gözünde
iki kirpik arası sıkışmış hakikatle doludur

rüya
ömre mayalanmış sûrette kabarırken
kabarır deniz

gelgitin hüznü
gelgitin mutluluğunu ayarttıkça
nicedir kalp yarasında doğar umutlar
kendi hasretinde
taptaze duran kavuşmayla

ki
doğmazsa ruhun aşk’a

yanar düşlerin
yanar beklettiğin
bir sen kalırsın
bir de ateşin…