bir şems vardı
uğradı hatırasına
süründü bir mahçup rûminin
bir rûmi vardı
topladı eteğinde ki şiirleri
görünerek şems’in
kömür karası
yürek yarası aynalarında

mor ötesi ten rengi
söylemin renklerine dadanmış
efsunlu
kekremsi ayıplar

kız oğlan kız bakışlı ihanet
henüz bozmamış en masum yalanını

o ayıba abanan paslı bir jilet ile kurulan ortaklık
gövdeye kan diye yazılana kadar
hisseme aykırı kalmanın düştüğüdür
-bu gece-

karanlıklar ırzına geçerken
en masum isteklerimin
şehir kapattı gözlerini
tanınmamak için

ben kimin alacağıyım
ki
her gece hesapladığım ihanetinin borcunu ezberlerken

üstümde iliksiz sevapların düğmesiz yalnızlığı
bir aşk’ın ardına bakmadığı
mahşeri kalabalığı seyreder
gözlerimin cinnet yıldızı
sönmüş ferine dualar okurken

bunun için şiir okuyan dudakların
beni öremeyecek
çünkü bu şehre bir melek süzülecek
kalmamış kendimi
sen diye öpecek

kıyameti ertelediğim
iki yüzümden birine gece diyorlar
gece soyutsal bir düş
oysa sesin
ruhum için bir gülüş

yelkovan
bir garip hasret içinde sözlerime
akrep
sokmak için sırasını bekliyor
ayyuka çıkınca karanlığımın sus eli

kokun
matemin uyduruk karası ile süzülüyor
aklıma

hayatı geçirmek için çemberinden
sûretimde ki acı da
devleşiyor

sen hiç kendin değildin
damarlarından geçen bir ölümlünün
iflah olmaz repliklerine
adını aşk diye yazdırmıştın

ölüm ve gece
yanlış hayatların kutsanması
ahh sevgili
keşke söyleseydin de
sana doğmak gibi bir sebeple aşık olmasaydım…