26
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
3259
Okunma

EY... AHALİ !
ey... ahali !
görmüyor musunuz
yangın büyüyor gitgide
simsiyah
ve iri dumanlar dönüyor zirvelerde
kavruk topraklara ölüler serpiliyor
bir avuç kum gibi savruluyor çöllerde
patiksiz bebelerin kanlı kundaklarından
ki kefenidir insanlığın
kanadı yaralı
barış güvercinleri havalanıyor gökyüzüne
ak-pak ruhları el sallıyor
canavar medeniyetinin çipil gözlerinden geçerken
üzüm gözlü çocuklar el ele
oyun gibi
sevinerek giriyorlar cennete
zeytin dalına ihtiyacı yok dünyanın
kimsenin kimseye uzatacak sıcak eli yok
barış niyeti yok kimsede
boyalı bir paskalya yumurtasıydı yaşamak
hürriyet
hiç olmamıştı belki de
ey... ahali !
sunturlu debdebeler anfisinde
tumturaklı yalanlar komedyasının son temsili bu
bu oynanan son perde
izlerken katıla katıla gülen
gülmekten ölen demokrasilerin intikamıdır asl’olan
kutsandığını çoktan unutmuş yürekler
sürünüyor yerlerde
insan denen mahlûkun aczidir iyice bakın
bakın da görün
madalyonun öbür yüzü yok
ikisi de birdir bu iğrençlikte
çelik zırhlara bürünen gül verenlerdir onlar
kanları paslanmaz namlulardan içenlerdir
bakın
kendi cehennem çukurlarını nasıl da kazıyorlar iştahla
vaadedilmiş toprakların ütopyasında
kinle büyüyecek kan çiçekleri dikiyorlar
ceset elleriyle
hep kanlı mıydı bu haç
bu sefer bunca uzun muydu
asırlara asılan yenilgilerle sürüklüyorlar hayaletlerini
kopan kuyrukları selamlıyor alayını
kesildikleri yerlerde
ey... ahali !
sunturlu debdebeler anfisinde
tumturaklı yalanlar komedyasının son temsili bu
bu oynanan son perde...
ceyda görk
7ocak 2009__ 21.09