23
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2871
Okunma

DİLİNİN UCUNDA YALNIZCA KENDİ ADIN.
ÇÜNKÜ SEVDİKÇE BENİ SEN
KENDİNİ TANIDIN...
E.CANSEVER
Sen..
Kırık bir düş edasıyla vuruyorsun yüzüme
Her gece gelmesen
Beni yormasan olmaz mı
Ben yeni resimler çizsem gecenin karanlık elleriyle
Odamda ki maviye inat
Yeşil yapsam gözlerini
Kaba saba ellerini
Dağılmış saçların odanın ortasına
Küçük gamzeler kondursam yanağına
İçini siyaha boyasam gamzelerin
Değişir mi rengi sevmelerin
Eline versem yüreğini
Resim bu ya
“Olur” de bana
Mavinin derini
Yeşilin gizemi
Beyazın el değmemişliği tükense mesela
Dudak kıvrımlarına bir tutam kırmızı
İçiyor olsa kendi kanını
Diner mi susamışlığı
Duruma durumsuzluk hakim
Sen varsın ya
Ben şimdi kimsesizim
Yanında sana uzamak
Sana uzanmak
Uzanamamak
Öznesiz tümcelerde şaşırıyor yolunu yüklemler
Ağlarken kimsesizliğine…
Düşme
Sen sakın bu şiire düşme
Sapıtır kelimeler
Raydan çıkar bu kalem
Kanatırsın şiiri her dem
Gelme dedim
Bu gece gelme dedim
Ellerim bana fazla
Gözlerim bana yabancıyken
Yozlaşır tenimde düşen her cemren
Sen
Karanlık ülkemin cenneti
Seni ararken kırdım bu testileri
Dilime asalak bir türkü
Gecenin ortasına düştü
İçimdeki tepinme kısraklara eş
Yüreğim terli
Sevdansa hayli mehveş
Yeminime düştün aşk.
Beni aldatma
Bir ben var ki içerde
Benden daha fırlama…
SEVGİ KAYA Ocak 2009
"UZATTIM ELLERİMİ. ŞEKER DEĞİL İSTEDİKLERİM.
SEVGİ ARSIZLIĞI TEK DELİLİĞİM..."