it gibi kıvrandığım zamanlarda
uykulara pranga...
kusarken geceye yalnızlığımı
ışıklar sustu
kelimeler çıldırdı
saldım geceye günahlarımı...
kimliğimin üryanlığında
bu ne kalabalık...
bu kent ve gece
gece ve ben...
bir gece de gelmesen...



gözlerimde uçuşurken üveyikler
ürkek ve şaşkın
bu devrik kent...

ağzıma doldurduğum küfürler
içimdeki cennetim kirlendi
canhıraş promete sancılarım
kuşpalazı sevdalarım...



oyun oynama aklımın kuytularında
bırakır mıyım sana
aşkın yosmalığını
acıtma aşkın canını
bak tanrı kıskandı
kapadı yine kapılarını...
tam da düşmüşken
sevdanın orgazmına...



hasretinden prangalar eskittim
Ahmet Arif tarzıyla



SEVGİ KAYA 13/11/2008

"Belinde Diyarbekir kuşağı
Zulasında kimbilir hangi hınç, hangi mısra
Yürür namus bildiği yolda...
Yürür yine de yalınayak ve
ayakları yanarak. "

AHMET ARİF anısına saygıyla