I

düşünde çığlığın cemresi böler
kaç ölüm düşünce atardamara
içinden sûkut
dışından ağıt
kabuğundan hasret ağlar
başıboş bırakınca gözyaşını gamzeye
anlamsız olur alınan yara

güzel huylu tanrı simâsında
eskiden kalmadır her bağışlama
kırılınca mührü dudaklarda
yârdır aslında dilinde muamma

iki kör kuyu hasret
ben düşen damlalardım
daha hiçbir ilim öğretmezken
teselliydi ruhum
aşk’ın haslet

II

kesikler tamamladıkça kabulümü
sesimde yetim sevdaları yalın bir bıçak
kaç kez daha böler ki
tam ortasından yarım cümleleri

şimdi içimde tükenmiş bir serap
sana susuyor
gözümdeki ihanet rüya yine kanıyor
ahir ömrü görmüş meleklerin kanatlarından
ölüm
ağır ağır çekiliyor
kul
dergahında çileyi bekliyor

eller hoyrat
ben ilmek dizilmiş tesbihtim
daha hiçbir dua edilmezken
sabırdı ruhum
aşk’ın hayat

III

iki nokta arasında gün doğarken
yedi kat arş-ı aşk’a koşar insan
pişmanlığın koynunda sabahlamış huzur
ne mutlu ki çıplak bir bedende ikrar

hangi kelamdır
ki
ayrılık kalesini yıkar
veda busesini yakar
yolu sevenle bir tutar

misvak ağacından akan
ben her sabaha güneştim
daha hiçbir zaman bilinmezken
recâ-dı ruhum
aşk’ın yalan