//affedersiniz… şuan çalan kırkbeşlik…!

evet bildiniz…sizi ilk gördüğüm gün bu şarkıyı dinliyordunuz
.
O karanlık gecelerde
Senin için ağladım ben durmadan
Yalvarırım duy da sesimi gel artık
Senin için çarpan kalbim durmadan
Çaresizim
Bomboş bu kalbim
Yalnızlık ne zormuş, onu ben bilirim
Çok yalnızım

Semiramis Pekkan//

onu görmenin
maviden sonsuzluğu vardı
kuğu kıvamında bir sessizlik iç çekince
beyaz gibi üşürdü yalnızlık
ve hiçbir şeydi yüzü
sayfalar arasında unutulmuş çiçek kadar sahipsiz
ahh aşk
gölgesini saklayan kadının ehramı

//şuan duygularım karmakarışık, özür dilerim…sahi kimsiniz siz!

ben mi! hayalinizdeki adam…tıpkı şarkıdaki gibi
.
Bir gün gelir rastlarsam
Hayalimdeki adam
Görünce gözlerimi tanır beni
Dur dinle belki hep gerçekte
İnanmam bir kere söylemem kimseye
Dur bekle dön bak gözlerime
İnsan sevinince ağlarmış gizlice

Yeliz//

geride kalan her şey tükenince kendine
martılar denize uyanır
bir med cezir kavuşur afak-ı hayale
gölgede kalır hep
yolu aşk’tan geçen zamanın
göğsüne ben düşsem o an
filizlenir hayat
seninle bir ömür
bana hep handan

//ilahi…güldürdünüz beni…bu eski şarkılarda

bilseniz bu anı görmek için kaç yıl bekledim ben
.
Yüreğimde bir sevinç var
Gönlümde bir heyecan
Beni dinliyor musun
Sen yarattın beni bendeki güzeli
O güzellik seni bana mahkum etti
Sen yarattın beni öğrettin beni
İşte bu aşk beni sana mahkum etti

Aylin Urgal//

an gelir sararır eski fotoğraflarda gülümseme
ve kadın bulutlara bir şeyler yükler
her şey zamansız bir nefesin ucunda alındıkça
yutkunur göz yaşı
kaybolmamak içindir
gidişin tek yolcusu olmak
yarım yaşanmış yılların ahını almak
sen
ruhundan daha uzun yaşayan
ben
aşkını ruhunda yaşatan
şimdi kalbinin üzerinde kırkbeşlik taşıyan bir kadın
birazdan aşkı vuracak
şehr-i İstanbul zamanında
beyoğlunda

//ne çok üzmüşüm bunca zaman sizi… affedecek misiniz beni

bir tek şartla…bizim şarkımızı dinleyelim ,öyle çıkalım yolculuğa
.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol
Bir çok giden memnun ki yerinden
Çok seneler geçti, çok seneler geçti
Dönen yok seferinden

Hümeyra//