Yalnızlığa vuran şiir
Hüznü kovalayan zaman
Arada sıkışıp kalmış farkındalık
Avucumun içinde yazan…

Ya en umutsuz olduğumuz anda,
ince sızı gibi bir tebessüm yakalarsa bizi parmak uçlarımızdan?
O zaman buluruz belki
Ardından gideceğimiz doğru ışığı…

Doğru ne ki?
Cevapsız geleceğin
ezberlenmiş geçmişe işlediği
Bol nakışlı yol harıtası sadece
Mutluluğun atlasları hazırlanmadı henüz…

“ Sus payı” deniyor küçük mutluluklara
Çığlıksız “ ses payları” ayrılıyor acıların karşısına
Ard arda kullanılamayan noktalama işaretleri gibi
Araya bir “ siz” katmalısınız
İzdüşümsüz olmalı…

Yakarmadan bulalım birbirimizi
Tükenmeden ışıklı şarkıların tamamı
Biz kendi şarkımızı yazmış olalım
Belki bir gün “ gün” gider,
Gece her daim olur
Yarım kalırız belki
Sığınacak bir ezgimiz olmalı…

Korkmuyorum
Ama endişeliyim
Siyahtan başkasını giyemeyecek mi ruhum?
Annem çocukluk entarilerimi saklamış mıdır?

Farkındalıkmış…
Boş ver…
Fark etmeden âşık olalım
Düş vaat edelim birbirimize
Göğe çıkıp, el sallayalım yeryüzü renklerine
Hem ışığımız, hem şarkımız olsun
Cevapsız geleceğin kır çocukları….

Yorma artık geçmişini
Durul biraz…

Bir öpücük ver
Sana söz
Sonsuzluk boyunca saklayacağım yanağımda

Ver elini….

Ayşegül Metin
07.03.2007