Kırlangıç mevsimiydi… Hangi bahara savursam kendimi diye düşünüp durdum… Oysa zaman; tersten akmaya başladığından beri, daha da bir çocuklaşmış, gittikçe ağırlaşan kendi kabuğum altında ezilmeye başlamıştım.

Kırlangıç mevsimiydi… Bahar mevsimiydi… Bahar, yüreğime gelişinden bu yana hiç bu kadar üşümemişti…

………………………………..

Demetinde tazecik duran çiçekler getirdim sana…

Her şey güzel kokuyor bu mevsimde…

Oysa ben çürümüş bir geçmişi ağzıma kapayıp

Nefes almak zorunda bırakıyordum kendimi…

Artık öyle değil…

Duyar gibiyim şimdiden…

Diyeceksin ki;

‘Sen vazgeçemezsin geçmişinden…

Kirli kanatlarından tutup da dipsiz kuyulara süzülmek senin işin’

Yanılıyorsun…

Gittiğinden beri değişti herşey…

Mevsim kırlangıçların….

Senin gidişinin bilmem kaçıncı dönümü….

Çiçekler getirdim sana…

Koklama….

Ben değerim ellerine sefaletin…

Sen devam et kaçmaya…

…………………………………………………………

Yalanlar… yalanlar … yalanlar…. Bitimsiz gibi sanki değil mi?? Nereye kadar uzanır ki bu yokluk, bu boşluk, bu… adı her ne ise… Kandırmaca; türkçe sözlüğümdeki en çok aşınan kelime… Çünkü ikamesini bulamadım henüz… Kelimeler gibi eskiyor yüzüm… Sen de eskiyorsun belleğimde.. Ama kızgınlığım geçmedi henüz… Bahar mevsimi geçse bile.. Kırlangıçlar gitse bile… Ben herşeye, eskisinden daha sağlam başlasam ve tüm bunları sen sağlamış olsan bile… Kızgınlığım geçmiyor… Kırgınlığım geçmiyor ve sen kaybedilmekten en çok korkulansın dimağımda… Dost yüzüyle içimde fısıldaşan, hüzün tadında, yalnız adam… Kırgınlığım geçmedi henüz..

Söyleme bana… Sakın anlatma… Farklı davranıyormuşum sana … Bildiklerimizden değil de bilmediklerimizden bahsedelim biraz da??? Sen başla… Şimdi de sorumlu gibi hissediyorsun kendini sanırım... Tükenmeden kal içimde… Gitmeden kal…
Gelmeden git – meeeeee……

Özlüyorum seni …

Ve çiçekler getirdim sana …

Bu mevsimde güzel kokuyor herşey…

28.09.2004

Ayşegül Metin