oturup şu kısacık ömrüme
uzun şiirler yazmalıyım
nedenler aramalıyım bitişlerimin şarap çanağına
hayat penceremin çerçevesinin şapşallığına
avazım çıktığı kadar kaş göz etmeliyim
sana benzeyen şüphelilerime
onlar suç…ben suçlu…

yalancı ışıklara tahammülü yok gözlerimin
hiçbir tonsuzlaşmaya eriyip bitmem artık
siktirip gitmem…çakalı olmam karşılıksızlığımın
zavallı hoşlarını kendine sakla derim çok değerli aysızlık
yıldızlarınsa ayaklar altında
şuhluğuyla puşt ana caddesinde ayrılıksızlığımızın

aykırı nedenlerimin üzerini örtmeyi hiç sevmem bilirsin
bu benim doğallığımın en doğal haklı doğal vazgeçilmezliği
kirpiklerinle ruhuma sıvışmadan dokunacaksan faullerime
ruhsuzluğum olmayı dene ilköğretim çağına hakaret etmeden
ellerinle ellerime iş buyurmayacaksan eğer ki…ah aman nalan kılıklım
suratıma çarp kapıları
bol kapılı köylere taş çıkartırcasına
ölmesem de giderim belki
sanki yıldızları saymış da bitirmiş gibi…
ha ha ha ha
a benim koşulsuz inanmak isteğim
kullanılmışlığına gözlerinin…

sen gözlerini ben harici her şey için kullandın
kaskatı olurumlarda uçurumlarımı sallapati sandın
ah…poh… yavşak ölüm…hayat karnemde bir ölmek zayıf olacak
kınanı hazırladım bileklerimin öz suyundan…

şırıldama ya kalbimin hazırlılıklığı
hiçbir rastlaşmayla baş edemezsin
serçeler de yarışamaz kayboluşuna
çamurlu isli puslu bol sulu çamurlu topraklarda
çamur banyosu sanmayalım ölümü
aşk ıslaklık olsa da sonu varlığın paklanması olmamalı
serserice kurutmak gözlerimizin demini çarşafsız yataklarda
evet bu bile daha iyi diğerinden
sakallarımız en az on günlük
eh… napalım hayat bu…

Kağan İşçen





(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.