Gösterdi Hocam Bedri Rahmi
elindeki Çakıl Taşını.
"- Kır bakalım Katip’in Penceresinin Camını! "
"- İnsaf Hocam, olurmu? Ora Üsküdar,
bura Fındıklı!
Arada koskoca Boğaz var."
"- Dene hele.
Her gün bir fiskem öne.
"- Olmaz Efendim!"
"- Ya, Yavuz Sultan Selim ?
Buzağı ile başlamış, evlat,
vurmuş Dalına
Hergün Tepeye çıkarak.
Buzağı olmuş Dana,
Dana Öküz olana
tırmanmış Dağa."

Sığmadı,
"Sınırları Engin bu Düşüncenin" Boyutları
minicik Kafama o gün.

"- Sığdıramıyorum bazen Gövdemi
Akademi’nin Giriş Kapısına..."
Hayda !
Kapı 3 metreye 2 geniş.
"- Olmaz, Hocam valla !"
Son ameliyat, son görüş;
"- Açın Pansumanı bakayım,
Yaranın Resmini Yapayım!"
Pes Hocam,
yapar da.

Anlıyorum
Bugün ben
Bedri Rahmi Eyüpoğlu Hocamın
O Gün ne dediğini ve neden?