Zor hedef yaklaştı, İstanbul yakın
Bir hisar yaptırdı, kurdurmuş akın

Deryalar açmak için şimşeklenip
Yazdı cenkler meşkle, hep isteklenip

Yardı yollar, feyzi islâmdan alıp
Sardı güller, feyzi islâmdan alıp

Coştu Han, aşkıyla titrer hep cihan
Koştu Han candan, neler görmüş bu han

Nur akar yollarda, akmaz hiç zehir
Kor yanar yollarda, yıkmaz hiç nehir

Destanın yaslansa, sığmaz dünyaya
Dermanın yaslansa, sığmaz hülyaya

Bir günün geçmez sefersiz ey Han’ım
Bir günün geçmez zafersiz ey Han’ım

Amma bir gün kaygılar yanmıştı hep
Harmanın sönmüştü, şans dönmüştü hep

Ankara’m, ey kor duman yakmış şehir
Yollarından sarkıyorken çift nehir

Sen getirdin korku birden, şimdi hep
Toprağımdan can götürdün, şimdi hep

Ak Timur canlandı birden, cenk yakıp
Kor devir kanlandı birden, cenk yıkıp

Çift nehir, bağrında dehşet saçtılar
Dünyanın bağrında, vahşet saçtılar

Yıldırım Han cenkte, mahzunlaştı hep
Devletim şanssızdı, üzgünleşti hep

Birliğim bir anda, sarsılmıştı hep
Dirliğim bir anda, sarsılmıştı hep

Yıldırım kahroldu, yangın yüklemiş
İnleyip durmuştu, dertler eklemiş

Böyle inlerken Han’ım, gelmişti son
Böyle çınlarken Han’ım, delmişti son

( fâ i lâ tün / fâ i lâ tün / fâ i lün / )
- . - - / - . - - / - . - /