Yaylalardan şanlı destan sızsa hep
Gökyüzüm şevkiyle, yıldız süzse hep

Anlatır durmaksızın âlem O’nu
Çınlatır durmaksızın âlem O’nu

Yıldırım Han’dır O, toprak tüttüren
Yıldırım Han’dır O, yaprak tüttüren

Devletim yaslandı, engin deryaya
Milletim yaslandı, eşsiz dünyaya

Yıldırım Han, nur fetihler kurdu hep
Oldu şimşek, nur tarihler yordu hep

Sarsılıp durmuştu, Allah aşkına
Kalbi hep yormuştu, Allah aşkına

Nal sesim sarmıştı birden dünyayı
Yıldırım Han, çınlatırmış deryayı

Pek yamanmış ordular, yılmazdı hiç
Okyanuslar aştılar, solmazdı hiç

Düşmanın bağrında, hüsran kurdular
Onların gönlünde, hicran kurdular

Niğbolum coşsun, zafer yaksın Han’a
Kahrolan başlar, eğilsin Sultan’a

İşte Sultan, böyle asker besledi
Yıldırım Han devre güller süsledi

( fâ ilâ tün/ fâ ilâ tün/ fâ i lün/ )

- . - - / - . - - / - . - /