bir hayâldin sen yarattığım
papatyalarla bezeyip
taçlandırdığım başımda
bir resim eskizi
tamamlanamamış yarım
gününü dolduramadan
ölmüş kelebekleri
bir düş kıyısı aşkın
sevinç denizlerimdi benim
yitik sevdam, demir alıyor şimdi
meçhul hüzünler okyanusuna

sarsak adımlarım, kanayan umutlarım
yıkılır üzerime kalp duvarlarım
sen ki, yeşilini gösteremeyen bahçe
hüzünlerini bana bıraktın
sarı yapraklı güzün

oysa ben
himâyeye muhtaç bir kuş gibi
yüreğimin elleriyle sarmalamıştım seni
ve sen
elini gezdirip saçlarımda
gözyaşlarımı şefkatinle uyuturken
çok masumdu bu aramızdaki kabahat
bilmezdim
gelecekmiş bir gün vakti azâd

sevda hançerinin açtığı, bu kapanmaz gedikle
bedenim ölüm sükûtunda, dilim lâl
can evimde kör lâmbalar
ölümcül karanlık var

anılardan derdim sana bir demet vedâ busemi
bu aşkı virânından kalsın sana yâdigâr
ister at, ister yak
ister anılar mahzenine bırak
ne çâre, ses vermez ki artık
bu kırık telli saz
bu kavruk bedende yeniden
yeşeremeyecekler nasıl olsa onlar
hoşçakal hayâlim, hoşçakal...

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

(GİTME KAL adlı kitabımdan)


FANFA adlı romandan esinleme(Bedirhan Toprak)