1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1089
Okunma

büküp yapraklarını çiy düşüren
kıvrılır buz kesen sinemde
kor yılan emsali hasret
göğe dikilen ellerimde kar delen
büyür vuslatına bembeyaz
çatlamış dudakları yalayan
çöl yalnızlığı
kavuran ıstırap
çeker içine serap misali
bilinçaltını tetikleyen o sinsi ateş
üzgünüm
yoktun
bir başına yanışımda gün eş
yeşerirken zirvelerde kara sevdamla
göremedin düşen inci(n)lerimi
af et
Sude Nur Haylazca