Bugün mümkünse beni düşünme.
Sen, yüzüne giydirdiğin soğuk terler için yapabileceklerini anlat sokağa.
Olmadı,
minik acılar orkestrasını olmayan kollarıyla idare etmeye çalışan şefin
protez hayalinden bahset hafif,alttan
ama sakın sarktığın dünyadan boşluğa düşme!
ki bilirim o dünya çok sarhoş ve fettan

Sakın beni düşünme.

Sen namluyu düşün.
Amansız seri cinayetler işlenecek bu gece şehirde
kim bilir hangi köşede kıstırıp mıhlayacaklar davayı
unutma;
içinde hala saklamaya çalıştığın, leylakların yattağı bir hücre var
biraz mülteci yanın.
ki, o leylaklar, haziran toprağına kurban edecek sızıyı.


Üzerinde;
kırmızı kurdelalı bir İstanbul sereceğim ayaklarına. Ama önce gelmen lazım, seni çılgınca öpmem.
Posta kutunu açık tut
en önemlisi sök at kalbinin kilitlerini
kalbini açık tut.
Mahçup etme bizi güvercinlere
diye yazan bir kart göndermişsin.
Ve bir dip not düşmüşsün şuursuzca;
oralar şimdi sağuk, keşke koynumu gönderebilsem; N’olur üşütme!
üzerinde silik bir tarih
üzerinde unutulmaya mahkum bir koku.
üzerinde; hiç bir cinayeti aydınlatmayacak bozbulanık bir doku.

(Birgün hatırlarsan eğer iyi yanımı hatırla.Soğuk yanıma aklını iğneleyip tek başına üşüme!)

biliyorum; ekmek kırıntılarını takip edip sana gelmem gerekiyordu
ama görüyorsun işte koca bir mızıkçıyım
şehrin kanlı kaldırımlarına kafa tutan koca bir yıkım
kimbilebilir ki,
belkide Pinokyo’nun Geppetto’ya söylediği en büyük yalanıyım.


Beni düşünme;
oyuncakları suç aleti sayılan çocukların dünyasından nasıl kurtubabiliriz onu düşün.
3. Dünya Savaşının kapısına dayandığını hisseden padişahın,
kılıç bilerkenki telaşının
kırmızı, çirkef yanını düşün.


Geceyi incitme,
elinin değdiği yerde kuşlar birde ben olmalıyım.
sen,içimin kıyamet gibi akan nehirlerinde bir kul eli uzatılmasını bekleyen
yaralı tanrıları düşün alabildiğine

çünkü hiçbir meleğin fikrinde ben olmamalıyım.