Bir gong sesi!
Bir daha!
Bir daha!

Sisin altındaki sular yayıldı
Ta kıyılara halka halka…
Bir kuş havalandı gönül kafesimden
Gözleri dünya ile barışık,
Kanatlarından yayılan bin bir ışık
Karıştı bulutlara…

Kaptanın dudağında bir ıslık
Giriyor sakin koylara yavaşça…

Küpeşteye güneş vurmuş,
Gergin halatlar…
Uzatırken çıplak kolunu deniz güverteye
Öptü tenini martılar…

Bir el hızla okşadı piyanonun tuşlarını,
Derinlerde süzüldü binlerce balık,
Peşinde rengârenk köpükler…
Hep birden yükseldi göklere yüzlerce kemanın sesi…
Okşar gibi dalgalar,
Taradı, sahilin saçlarını düzeltti…

Niye dayadı başını kaptan?
Gözleri dalgın…
Dümen elinde oysa!
Süzüldü sakin koylara dilinde ıslık…

Siper ederken elini gözlerine
Güneşin ışığı karışıyor terine…
Çevirdi dümeni tam tersine…
Kısık gözleri taradı ufukları boydan boya…
Enginde süzülüyor kuğu gibi,
Girerken koya…

Bir gong!
Bir daha!
Bir daha!

Hâlenur Kor

(9 Ekim 2007) İst.