Ben sefil şair
Pusuda bekleyen yalnızlığın şairi
Şiirdir bende kanayan rüzgâr
İstediğim, su içmekti bulutlardan
En hafif yerinden.
Şimdi, öpüyorum mısralarda
Bir çocuğun ağlayan gözlerini
Kusura bakma seni öpecek kadar zengin değilim
Dokun istersen saçlarımda suyu çekilen denize
Ben hecesi uzun mutluluklara
Alışık değilim.
Vuslat bana göre değil
Sen boyun bükme, yalnız aşkımın önünde eğil

Sancılanır bir şiir
Kaputum delik, ben sefil şair
Yağmurda ıslanır yüreğim
Şiirlerimdir cesedime örtülen
Gazete kâğıdı
Manşette unutulan eşkâlim
Hadi! Bekleme çağır savcıyı
Ölümümü resmileştirsin.
Bir sokak köpeği kemirmesin
Urganımda kesilen saçlarımı
Ve giyotinle koparılan başımı
Unutulan sehpalarda açan güller
Bahçıvanların eylül yüzüne emanet

Emek çekmeden bir imgenin doğuşuna
Ve bedelini ödemeden zindanlarda şiirin
Yüreğin bir et parçasıyken sırça köşklerde
Çöllerde Leyla aramadan Mecnun gibi
Güneş gözyaşlarında yıkanmadan
Sen şiir yazamazsın sana ağır gelir bu yük
Kısacası acı çekmeden şair olamazsın
Düş atlasında imge ararsın, bulamazsın
Aldanma sakın boş alkışlara,
Şiire altın sikke dağıtanlar
Padişah masallarında kaldı.

Ben üşürüm gecenin bekçi uyandıran sessizliğinde
Ateş hiç bu kadar soğuk olmamıştı
Ey sureti aslı olan yar!
Bu sefil şair seni mutlu edemez
Çevir yüzünü benden,
çekip giderken yüreğimden
Mısralarda ölümsüzleşir gidişin.
Boşver sevme bu sefil şairi
Zaman kaybıdır uzaktan da olsa beni sevmek
Boşver yetim kalmasın parmağında yüzük
Sen git! Duygusuz kalplerde
Kendi ölümünü kutla.

Aşk bir gülün Azrail’e dönüşüdür
Kendi noktasına düşmanken gurur
Aşk bir yangının yanarken sönüşüdür
Ben aşkın kısa tarihçesi
Sakın kanma sevdanın kara gözlerine
Sana göre değil aşk.
Üzülürsün dumansız tüten ateşlerde

Sana gözlerimde mirastır iki damla yaş
Ben intiharın gemisine binip gideyim
Sana bu sefil şairin yalnızlığını bırakıyorum
Birde yaralı şiirlerimi

Ben sefil şair
Hani şu unuttuğun,
Sen giderken ölen
Kendi mısralarında can veren
Kendir şiirinde dirilen
Satırları ipotekli
Cümlesi hacizli

Dağlarda isyan karası gecedir hayat
Sen sefil şairine bakma
Önünden geçip gitmesin hayat

Ey güneşin renginde hüzzam kokan ses
Susan kalemime ışık ver.
Sende boşa çalma acının demli renginİ kemancı
Biz ne yürekleri gömdük,
Şiirlerin altı çizili mısralarına

Kalbimde yaşayan çekip giden sevgili
Hiç ölmedi hayali hala dipdiri
Geceyi çarmıha gerer saçları
Kanıma batırıp yazdığım şiirlerde
Düşer kelimelerin rıhtımına son nefesi

Sus, şairim sus
Daha fazla kanamasın şiir.

Hüseyin Özbay