0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
27
Okunma
Ciğerim sızlıyor, bu öyle bir akşamüstü ki,
Bardakta çayım soğumuş, çocukluğum uzakta.
Sırtımda bin yıllık bir yorgunluk,
Eski ve sinsi Dünya, üstüme kapanan paslı bir kapı durakta.
Her sabah bir parça daha azalıyor aynadaki yüzüm,
Kime baksam bir başkasının yarım kalmış kederi.
Sorunlar dersen; ucu bucağı olmayan o arsız hüzün,
Cebimde biriktirdiğim kırık cam parçaları gibi diri.
Artık kelimeler bile yük geliyor dilimin ucuna,
Bir şiir yazsam, harfleri benden evvel yorulur.
Kuşlar bile göç etmekten vazgeçmişken yoluna,
Benim bu bitmek bilmez kavgam kimde durulur?
Öylece bekliyorum, içimde yarım kalmış bir grev,
Eskimiş bir ceketin söküğünden sızıyor hayat.
Yorgunum, bu dünya artık kalmak için kötü bir ev,
Gönlümde her şey darmadağın, her şey bayat.
