Göğün sicim gibi indiği bu anda,
Şapkamın ucundan damlar kederim.
Omuzlarımda dünyanın yükü,
Ben bu yağmurun altında demlenirim.
Her damla bir çentik atar içime,
Yüzümde yorgun bir harita belirir.

Sakalıma süzülen su değil, zamandır,
Islak bir fanila gibi yapışmış sırtıma hayat.
Ne kaçacak yerim var, ne de bir şemsiyem,
Ruhumun tufanıyla birleşir bu feryat.
Sanki gök ağlıyor benim yerime,
Bu sağanak benim en sessiz yoldaşım.

Eğdiğim başım yenilgiden sanılmasın,
Sadece ağırlığına hürmetimdendir göğün.
Arınmak değil bu, bu bir hesaplaşma,
Her damlayla ödüyorum bedelini dünün.
Toprak suya doyar, ben ıslanmaya,
Keder de bir nimettir, bilene.

Sular durulur, sokaklar kurur elbet,
Geriye bu anın paslı tadı kalır.
Ben ki her damlayı ezberlemiş adamım,
Yağmur diner, içimdeki gürültü başlar.
Geriye ne gam kalır, ne de bu fırtına,
Yalnızca sırılsıklam bir yalnızlık kalır.