Bazen bir tebessüm yeter insana,
Gözlerinin içindeki o pırıltı,
Kimi zaman bir fincan çay, sıcacık,
Ya da bir kedinin usulca mırlaması.
Uçsuz bucaksız denizlerin sesi,
Maviye çalan o hüzünlü beste,
Bir bulutun göğe süzülmesi,
Sanki bir kuşun kanadından dökülürcesine.

Güneşin doğuşu, sarıya çalan,
Bir şarkı gibi akıp giden zaman,
Sevdiğinin kokusu, ince bir sızı,
Kalbinde duran o tatlı telaş.
Hayat dediğin zaten bir kurgu,
Bazen bir rüya, bazen bir uyku,
Mutluluk dediğin anlık bir duygu,
Gözlerinin ta içindeki bir kuyu.

Bir çocuğun kahkahası, masumane,
Özgürlüğe kanat çırpan bir turna,
Bir kelebeğin zarif kanadı,
Yağmurun toprağa düştüğü an.
Her şeyin ötesinde bir aşk,
Bir nefes, bir ses, bir bakış,
İçimde birikmiş bir telaş,
Mutluluk işte, bir kuşun uçuşu.

Sonra anlarsın, her şey geçici,
Zaman dediğin su gibi akıp giden,
Mutluluk dediğin bir demet çiçek,
Kalbinde yeşeren, solmayan bir dilek.
Bir tebessüm yeter insana bazen,
Yeter ki o tebessüm, içten olsun,
Gözlerinde parlayan bir umut,
Hayat dediğin böyle bir rüya olsun.