​Güneş batarken ufukta, boynum bükük,
İçimde bin bir pişmanlık, her yanım sökük.
Bir ömür taşıdım sırtımda, ağır bir küfe küllük.
Yoruldum dünyadan, sığındım en yüce harfe.

​Elimde bir kırık kalem, kağıdım gözyaşı,
Eridi içimdeki o kibir dağı, o gurur taşı.
Beyhude heveslerle,harcadım kaç geceyi
Şimdi baş başayım, o buz gibi nefeslerle.

​Durdum huzurunda, lisanım lal, kalbim bitap,
Biliyorum, her amelim için açılacak bir kitap.
Hangi günahımı saklasam, hangisiyle yüzleşsem girdap,
Gök kubbe dar geliyor, sığmıyor artık bu elem.

​Gözlerimi kapattım, geçiyor ömür kervanı,
Bulamadım nefsimden başka, kalbimin düşmanı.
Kırmışım kalpleri, incitmişim bile karıncayı,
Dökülür şimdi dilimden, bin yıllık çile.

​Ya Rab! Kapına geldim, ellerim bomboş,
Dünya sarhoşuydu gönlüm, şimdi ayık ama nahoş.
Sen ki affı seversin, merhametin deryadır hoş,
Bu kulun, karanlıklar içinde sönmüş bir rüyadır.

​Yıkadım yüzümü seher yeliyle, arınmak dilerim,
Eski benliğimi, geçmişin tozlu raflarına silerim.
Bir damla gözyaşı ki, cehennem narını söndürür eririm,
Dönüşüm Sanadır, kalbim Sende huzur bulur.

​Bundan böyle dilim zikir, yolum istikamet olsun,
Karanlık gecelerim, Senin nurunla dolsun.
Tövbe ettim her hataya, her yanlış bakışa nursun,
Hazırım artık, ruhumdaki o kutlu akışa.

​Güneş yeniden doğar mı, kararmış ufkuma?
Merhamet eyle Allah’ım, bu yorgun ruhuma.
Kapın açık, ümidim sonsuz, boynum kıldan ince kuluna,
Huzur bulur gönül, "Estağfirullah" deyince.