Zamanın Durduğu Yer
Sana "gitti" diyorlar, bana ise "geçti",
Oysa eşikte duran ayakkabıların bile gitmedi.
Sen kapıyı çekip çıktığın o uğursuz an,
Benim ömrümden koca bir ömür bitti.
⎯⎯ 𓇬 ⎯⎯
Bir saat var tam şuramda, göğüs kafesimde,
Kırılan o zemberek kaldı en derinimde.
O gün bugün ne yelkovan ilerledi bir adım,
Ne güneş doğdu bir daha, kaldım bu gecede.
⎯⎯ 𓇬 ⎯⎯
Dışarıda mevsimler birbirini kovalıyor, biliyorum,
Mutfaktaki boş sandalyene bakıp duruyorum.
Ama benim penceremde hep o puslu ikindi vakti,
Ben her sabah o bitmeyen boşluğa uyanıyorum.
⎯⎯ 𓇬 ⎯⎯
Unutmak, zamanın aktığı yerlerde mümkün olur,
Kurumuş bir çiçek bile saksısında son bulur.
Oysa ben seninle o daracık saniyede mahsur kaldım,
İnsan burada nefes alırken bile yorulur.
⎯⎯ 𓇬 ⎯⎯
Yüzün, masada duran darmadağın bir resim,
Sesin, bu boş odada duyduğum tek nefesim.
Hangi yöne dönsem o son bakışın asılı duruyor,
Sanki dünya durdu da, bir tek ben mi tükendim?
⎯⎯ 𓇬 ⎯⎯
Artık ne dünüm var benim, ne de bir yarınım,
Kilitli bir kapının ardındaki son katındayım.
Takvimler kağıt parçası, saatler birer tuzak,
Kendi içimde verdiğim o bitmez imtihandayım.
⎯⎯ 𓇬 ⎯⎯
İnsan her gün aynı yerden, aynı şiddetle kırılır mı?
Bardaktaki o soğumuş çay gibi içilir mi?
Zamanın durduğu yerde her an taze bir kanama,
Böyle bir bekleyişten sonra insan, canına darılır mı?
⎯⎯ 𓇬 ⎯⎯
Şimdi buradayım, bıraktığın o uçsuz uçurumda,
Yastığındaki o tek tel saçın başında, bu durakta.
Sadece bekliyorum, neyi bilmeden...
Belki bir mucize, belki de bir ölüm uykusunda.
⎯⎯ 𓇬 ⎯⎯
Çeketinin cebinde unutulmuş bir bilet gibiyim,
Gidilemeyen yolların, söylenmemiş sözlerin içindeyim.
Toz tutmuş raflarda, okunmayan bir kitap sayfası...
Ben senin bıraktığın o eşiğin en sadık kölesiyim.
⎯⎯ 𓇬 ⎯⎯
Kurak bir kuyuya düşen son taşın sesiyim,
Vurunca dibe, yankısı bile kesilen o nefesim.
Zamanın durduğu yer burası, bitiş çizgisi...
Ben artık özlemiyorum, ben artık sadece o özlemin kendisiyim.
Cemre yaman